Wiosenne porządki

Więc nadszedł jednak ten dzień, dzień próby, dzień testu. Spojrzę czystym spojrzeniem w twarz potworowi chaosu i nie ugnę się, nie zboczę z obranej drogi, a ból i gorycz niepowodzeń przyjmę z radością i pokorą.

Wiosenne  s p r z ą t a n i e 😐😑😭

*

Sprzątanie jest fajne, jak na razie znalazłam 16 zapalniczek. I nawet nie palę, tzn. prawie nie palę; nie wiem kto mi te zapalniczki podrzuca, to jest sprawa szemrana jakaś.

*

Zanotowano pierwsze straty w ludziach, czy raczej w człowieku, bo oto przycięłam sobie rękę oknem, które jednocześnie myłam i zamykałam (posiadam tego typu umiejętności) i nabyłam drogą wejścia w złośliwie stojący na mojej drodze mebel okazałego sińca na udzie. Jak również naniosłam sobie błota na świeżo umytą podłogę, odkurzacz wessał mi pierońsko drogą szmatkę do szkła z materiału zaprojektowanego chyba przez NASA, oraz rozlał mi się wosk ze świeczki o zapachu truskawkowo-cynamonowym, którą zapaliłam sobie dla ukojenia nerw.
Walczymy.

*

Wlazłam w miskę z wodą. Woda wylazła z miski. Czemu mnie opuściłeś, Panie 😭

*

W ramach kontynuacji rozwoju osobistego zaplanowanego na ten weekend, Ania podejmuje dziś heroiczne wyzwanie ogarnięcia pozimowego ogrodu. Będzie się działo.

*

Powiadają, że prace ogrodowe wpływają na człowieka kojąco poprzez kontakt z naturą, i ja się zgadzam tylko w niewielkim procencie z tą teorią, bo przed chwilą próbowałam przesadzić kfiatek z plastikowej doniczki do większej, a ponieważ korzenie mu przerosły doniczkę, to musiałam ten plastik tak odłamywać po kawałku, c’nie, i jak odgięłam taki kawałek na samym dole to tam był taki tłusty biały robal i instynktownie puściłam i oczywiście strzeliłam sobie tym robalem prosto w twarz.
Przebiega przeze mnie w tej chwili wiele emocji, ale ukojenie nie jest jedną z nich.

*